Ten złośliwy guz umiejscawia się najczęściej w przynasadach kości długich, w okolicy stawu kolanowego, w bliższej części kości ramiennej, rzadziej w miednicy. Wiele nowotworów daje przerzuty do układu szkieletowego, który po płucach i wątrobie jest trzecim co do miejsca występowania tych zmian. niektórych złamań nasady bliższej kości ramiennej z nienaprawialnym uszkodzeniem i/lub jałową martwicą głowy kości ramiennej, braku zrostu po zespoleniu złamania bliższej nasady kości ramiennej, jako zabieg rewizyjny po klasycznej endoprotezoplastyce stawu ramiennego, leczenia nowotworów nasady bliższej kości ramiennej. Złamanie spiralne cz bliższej kości ramiennej lewej , Rtg -długa szczelina złamania.chusta trójkątna z podparciem okolic nadgarstka.mama taki opis dostała w szpitalu 4 dni temu. Ból niesamowity rwący ,opuchlizna jak bania i dziś w tej okolicy zasinienie i sama nie wiem czy tak ma być i tak ma boleć.co robić czekać do Zapalenie wyrostka rylcowatego. Zdarza się, że w wyniku procesów chorobowych w obrębie nadgarstka dochodzi do znacznej tkliwości okolicy wyrostka rylcowatego. Takim procesem chorobowym jest np. choroba de Quervaina, czyli zmiana chorobowa przyczepów ścięgnistych do kości, co powoduje ból i znaczne utrudnienie podstawowych czynności Martwica popromienna kości ramiennej może rozwinąć się nawet 7-10 lat po radioterapii. Zmiany obejmują plamistą resorpcję kości, złamania i martwicę głowy kości ramiennej ze zsunięciem nasady bliższej głowy kości ramiennej. długich — najczęściej w bliższej części kości udowej (25%), czaszce (15%), rzadziej w żebrach, mostku i bliższej części kości ramiennej. Najczęściej rozsiew następuje drogą krwiopochodną, rzadziej przez naciek z okolicznych tkanek, drogą układu chłonnego i płynu mózgowo-rdzeniowego, przy czym ta ostatnia droga . ... Początkujący Szacuny 0 Napisanych postów 11 Na forum 4 lata Przeczytanych tematów 311 Witam tydzień temu złamałem bark, od wakacji chciałem zacząć trenować na siłowni lecz niestety nie dojdzie do tego, chciałbym się dowiedzieć kiedy będę mógł zacząć chodzić na siłownię, 19 lipca nie będę musiał nosić ortezy ręką nie jest w gipsie tylko właśnie w ortezie Ekspert SFD Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120 Wyjątkowo przepyszny zestaw! Zgarnij 3X NUTLOVE 500 w MEGA niskiej cenie! KUP TERAZ ... Ekspert Szacuny 3420 Napisanych postów 8469 Wiek 47 lat Na forum 10 lat Przeczytanych tematów 407869 Na to pytanie sensownie odpowiedzieć może tylko lekarz prowadzący. ... anubis84 Moderator Ekspert Jest liderem w tym dziale Szacuny 17000 Napisanych postów 129662 Wiek 38 lat Na forum 12 lat Przeczytanych tematów 1448727 Najpierw się musi wszystko zagoić, na wizycie kontrolnej się dowiesz jaki jest stan, wtedy lekarz oceni czy juz coś wolno robić i w jakim zakresie, ale o treningu typowym bym nie myślał a bardziej kierunek rehabilitacyjny Gdyby ilość pieniędzy, jakie posiadamy, zależała od tego, jak traktujemy innych ludzi, bylibyśmy milionerami. ... Ekspert Szacuny 2108 Napisanych postów 49893 Wiek 35 lat Na forum 17 lat Przeczytanych tematów 492546 jw najpierw musi być zrost kostny , następnie rehabilitacja i powrót do pełnej sprawności i dopiero stopniowo wprowadzane ćwiczenia siłowe. Przejdź do zawartości Rehabilitacja po złamaniu kości ramiennej Centrum2022-03-05T13:05:53+01:005 marca, 2022|Urazy|0 komentarzy Złamanie kości ramiennej stanowi do 1,5% wszystkich złamań kostnych. Istnieje wiele przyczyn tego urazu, choć najczęściej wskazuje się upadek z wysokości lub wypadki komunikacyjne i związane z uprawianiem sportów ekstremalnych. Leczenie przebiega standardowo, jak w przypadku innych złamań. Jedynie przy [...] Wieloodłamowe złamanie kości ramiennej Centrum2020-06-22T09:46:36+02:0022 czerwca, 2020|Fizjoterapia|0 komentarzy Wieloodłamowe złamanie kości ramiennej jest urazem skomplikowanym i wymagającym odpowiedniego leczenia. Stosuje się stabilizację wewnętrzną, która zapobiega przemieszczaniu się odłamów i zapewnia ich stabilizację. Zawsze nieodłącznym elementem leczenia jest fizjoterapia. Szacuje się, że złamania trzonu kości ramiennej stanowią do około [...] Page load link Dokumenty potrzebne do odszkodowania z PZU Są to przede wszystkim: notatki policyjne, zeznania świadków, zdjęcia, nagrania video, zaświadczenia lekarskie potwierdzające stopień obrażeń ciała i oświadczenia dokumenty są potrzebne do uzyskania odszkodowania?Jakie dokumenty są potrzebne do uzyskania odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu?historie choroby z placówek medycznych( informacyjna z oddziału badańopinie na dalsze leczenie specjalistyczne lub rehabilitacjękopie zwolnień PZU wypłaca odszkodowanie za złamanie?Do polisy podstawowej jako klienci PZU możemy dokupić rozszerzenie dotyczące złamania kości. Taka polisa zapewni nam świadczenie z tytułu złamania ręki. Wysokość odszkodowania jest uzależniona od wybranej sumy dokumenty do PZU po pobycie w szpitalu?Dowód osobisty lub inny dokument potwierdzający tożsamość (np. paszport).Opis okoliczności medyczną z udzielenia pierwszej pomocy po wypadku oraz z dalszego przebiegu dokumenty do PZU po śmierci męża?Wnioskujący o wykonanie zobowiązania wynikającego z umowy składa do PZU Życie SA: 1) zgłoszenie roszczenia; 2) akt zgonu małżonka; 3) kartę zgonu małżonka albo – jeżeli jej uzyskanie nie jest możliwe – dokumentację medyczną stwierdzającą przyczynę śmierci; 4) akt małżeństwa ubezpieczonego; 5) inne dokumenty niezbędneJakie dokumenty do odszkodowania w szkole?Szkody osobowe z ubezpieczeń szkolnych najlepiej zgłaszać po zakończeniu leczenia. Dokumenty potrzebne do zgłoszenia szkody: dowód tożsamości zgłaszającego, dokumentacja medyczna z procesu leczenia, informacja o numerze konta bankowego, legitymacja szkolna, rachunki, dowody zapłaty za leczenie i dokumenty do odszkodowania po operacji?Podstawą do wypłaty świadczenia operacyjnego jest przedstawienie ubezpieczycielowi odpowiednich dokumentów. Niezbędne są: wniosek o wypłatę świadczenia, kopia dowodu osobistego lub paszportu, a także dokumentacja medyczna potwierdzająca wykonanie operacji. Jak otrzymać odszkodowanie z tytułu operacji chirurgicznej?Ile można dostać odszkodowania za złamaną rękę z PZU?PZU Dodatkowe indywidualne ubezpieczenie na wypadek złamania kości spowodowanego NWZdarzenieSU 10 000 złSU 50 000 złZłamanie kości śródręcznaDo 500 złDo 2500 złZłamanie nasady bliższej kości ramiennejDo 1000 złDo 5000 złZłamanie trzonu kości ramiennejDo 2000 złDo 10 000 złIle odszkodowania za złamaną nogę w kostce?Urazy Palców stopy, Podudzia, Kolana, uda i stawu biodrowegoUrazy nogi i ich następstwaProcent trwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiuMożliwa kwota świadczenia (widełki)Złamania kości śródstopia(w zależności od stopnia zmian)1 – 201500 – 30000Złamania kości śródstopia z powikłaniami1 – 101500 – 15000Jakie odszkodowanie za złamanie stawu skokowego?W zależności od skali skręcenia stawu skokowego i stosowanej tabeli uszczerbków ocenia się uszczerbek na zdrowiu. W przypadku łagodnego skręcenia wysokość uszczerbku mieści się w graniach 1-15% uszczerbku na zdrowiu. W przypadku występujących zniekształceń i ograniczenia ruchomości wysokość uszczerbku to 15-25%.Od którego dnia PZU płaci za pobyt w szpitalu?Jeżeli pobyt w szpitalu jest pierwszym pobytem spowodowanym danym nieszczęśliwym wypadkiem i rozpoczął się nie później niż w okresie 14 dni po dniu zajścia nieszczęśliwego wypadku, PZU Życie SA wypłaca świadczenie za każdy dzień pobytu w szpitalu w wysokości 1% sumy ubezpieczenia w okresie pierwszych 14 dni tego pobytuJak długo czeka się na pieniądze z PZU za pobyt w szpitalu?Kiedy wypłacimy pieniądze Jeśli spędzisz w szpitalu co najmniej 2 dni z powodu nieszczęśliwego wypadku lub co najmniej 4 dni z powodu choroby, wypłacimy Ci pieniądze za każdy dzień hospitalizacji (maksymalnie za 180 dni pobytu w ciągu roku umowy).Ile czasu na zgłoszenie pobytu w szpitalu do PZU?Zgłoszenie roszczenia o wykonanie zobowiązania możliwe jest: 1) niezwłocznie po zakończeniu pobytu w szpitalu; 2) w trakcie pobytu w szpitalu, po 30. lub 60. dniu tego należy się z PZU za śmierć ojczyma?Odszkodowania nie otrzyma pasierb sprawcy zdarzenia, gdy ten poniesie śmierć na skutek wypadku. Jeżeli ojczym zmarł z powodu naturalnych, tzw. tzw. chorób samoistnych (zawał serca, nowotwór, udar mózgu) – można dochodzić jedynie odszkodowania za śmierć ojczyma z polisy na czasu mam na zgłoszenie do PZU uszczerbku na zdrowiu?Kiedy muszę u Was zgłosić złamanie? Możesz to zrobić w dowolnym momencie, ale nie później niż w terminie 3 lat od dnia wypadku. Najlepiej zgłosić złamanie po zakończeniu procent za śmierć ojca w PZU?Wysokość odszkodowania za śmierć rodzicaNazwa polisyMożliwe odszkodowaniePZU P Plus1400 – 2000 zł4LifeDirect Bezterminowe Ubezpieczenie na Życiedo 250 000 zł (jeśli rodzic ma wykupioną polisę)TU Europa Życie Direct4000 – 100 000 zł i więcej (jeśli rodzic ma wykupioną polisę) Przegląd złamań proksymalnej kości ramiennej - Zdrowie Zawartość Objawy Przyczyny Diagnoza Leczenie Fizykoterapia Słowo od Verywell Złamanie bliższej kości ramiennej to złamana kość, która występuje w pobliżu stawu barkowego. „Bliższy” odnosi się do bycia blisko ciała, a „Kość ramienna” odnosi się do kości ramienia zwanej kością ramienną. Złamanie proksymalnej kości ramiennej może być bolesnym urazem, który ogranicza zdolność poruszania ręką i barkiem. Może to mieć znaczący wpływ na zdolność do pracy, wykonywania obowiązków domowych lub spędzania wolnego czasu. Złamania bliższego końca kości ramiennej można leczyć zachowawczo, stosując temblak, uśmierzanie bólu i leczenie podtrzymujące. Chociaż operacja jest rzadko konieczna, niektóre ciężkie złamania, w tym złamania ze znacznym przemieszczeniem lub złamania otwarte, mogą wymagać zabiegu chirurgicznego. Program fizjoterapii po złamaniu bliższej części kości ramiennej może pomóc w szybkim i bezpiecznym powrocie do normalnej aktywności. Objawy złamania bliższej części kości ramiennej mogą się różnić w zależności od lokalizacji złamania, złożoności złamania i ogólnego stanu zdrowia. Typowe objawy to: Ból barku lub ból ramieniaTrudność w poruszaniu ręką i barkiemObrzęk wokół ramieniaSiniaki lub przebarwienia wokół barku i ramienia Przyczyny Złamanie proksymalnej kości ramiennej zwykle wiąże się z poważnym urazem ramienia lub barku. Osoby starsze są podatne na te złamania ze względu na zwiększone ryzyko osteopenii (utraty masy kostnej). Złamania proksymalnej kości ramiennej są zazwyczaj wynikiem: Upadając na twoją wyciągniętą rękęSilne pociągnięcie w ramię i ramięUpadek na bok lub ramię Jeśli podejrzewasz, że masz złamanie bliższej części kości ramiennej, ważne jest, aby jak najszybciej zgłosić się do lekarza lub na pogotowie. Niezastosowanie się do tego zalecenia może skutkować znaczną (i prawdopodobnie trwałą) utratą funkcji ramienia. Głównym problemem jest martwica jałowa (AVN), w której miejscowa utrata przepływu krwi powoduje śmierć kości. Badanie przeprowadzone w 2018 roku w Niemczech wykazało, że nie mniej niż 33% osób ze złamaniami bliższej części kości ramiennej rozwinęło AVN. Diagnoza Jeśli twój lekarz podejrzewa, że ​​masz złamanie, prawdopodobnie zostanie wykonane zdjęcie rentgenowskie, aby potwierdzić diagnozę. Czasami bardziej zaawansowane zdjęcia ramienia będą wykonywane za pomocą tomografii komputerowej (CT). Te obrazy pomagają lekarzowi zobaczyć stopień urazu i pomóc w podjęciu decyzji o najlepszym sposobie leczenia urazu. Leczenie Jeśli zostanie potwierdzone złamanie bliższej części kości ramiennej, może być konieczne zmniejszenie złamania. Najczęściej złamane fragmenty kości, które znajdują się blisko siebie, nie wymagają wiele, aby zmniejszyć złamanie. W przypadku ciężkich złamań, w których fragmenty kości są daleko od siebie, może być konieczne wykonanie zabiegu chirurgicznego zwanego otwartą stabilizacją wewnętrzną (ORIF) lub wymiany barku, w tym hemiartroplastyki lub odwróconej endoprotezy barku. Lekarz omówi z Tobą opcje i najlepsze strategia leczenia dla twojego konkretnego stanu. Według badania z 2019 r. W Journal of Orthopaedic Surgery and Research, Zdecydowana większość złamań bliższej części kości ramiennej (85,4%) jest leczona do zabiegu są otwarte złamania, złamania patologiczne, uszkodzenie głównych nerwów lub naczyń krwionośnych. Obecnie nie ma jednoznacznych dowodów na to, że zabieg chirurgiczny poprawia wyniki leczenia u osób z niepowikłanymi złamaniami bliższej części kości ramiennej w porównaniu z leczeniem zachowawczym. Fizykoterapia Twoje pierwsze spotkanie z fizjoterapeutą może mieć miejsce zaraz po kontuzji w szpitalu. Fizjoterapia może rozpocząć się od lekcji prawidłowego noszenia chusty. Możesz również nauczyć się delikatnych ćwiczeń wahadłowych, które pomogą utrzymać mobilność ramienia podczas gojenia. Twój lekarz poinformuje Cię, czy wykonywanie tych ćwiczeń jest bezpieczne. Za cztery do sześciu tygodni możesz być gotowy do wzięcia udziału w aktywnej fizjoterapii. Po dokładnej ocenie, Twój fizjoterapeuta przedstawi zarys ćwiczeń i zabiegów, które pomogą Ci wrócić do zdrowia. Zazwyczaj koncentruje się na pięciu rzeczach: Zakres ruchu: Po złamaniu proksymalnej kości ramiennej prawie zawsze masz zmniejszony zakres ruchu (ROM) barku i łokcia. Twój fizjoterapeuta może przepisać ćwiczenia progresywne, które pomogą poprawić zakres obrotu ramienia w każdym Unieruchomienie barku trwające od czterech do sześciu tygodni spowoduje znaczną utratę siły ramienia. Ćwiczenia wzmacniające skupią się głównie na stożku rotatorów oraz mięśniach bicepsa i tricepsa. Może to obejmować ćwiczenia izometryczne, opaski oporowe i ostatecznie maszyny do treningu oporowego i wolne Twój fizjoterapeuta może pomóc w radzeniu sobie z terapiami bólu, takimi jak przykładanie ciepła, nakładanie lodu lub przezskórna elektryczna stymulacja nerwów (TENS). Można również stosować doustne leki przeciwzapalne i przezskórne plastry Twój fizjoterapeuta może pomóc Ci zaangażować się w czynności funkcjonalne, aby poprawić sposób poruszania się ramienia i ręki, aby kontuzja nie ograniczała Twoich normalnych czynności. To pokrywa się z terapią zajęciową i może obejmować narzędzia i urządzenia pomagające przezwyciężyć ograniczenia blizn: Jeśli miałeś zabieg ORIF, małe zrosty (nieprawidłowe zrosty błon) mogły powstać w tkankach blizny, powodując utratę ruchomości ramienia. Twój fizjoterapeuta może wykonać masaż blizn i mobilizację lub nauczyć Cię, jak je wykonywać samodzielnie. Osiem do 12 tygodni po kontuzji Twoja siła i mobilność powinny wzrosnąć na tyle, aby powrócić do pełnej aktywności. Twój poziom bólu również powinien być minimalny. Jeśli przeszedłeś procedurę ORIF, możesz spodziewać się pełnego przywrócenia do pracy średnio w ciągu 48 dni, jeśli jesteś pracownikiem biurowym i 118 dni, jeśli jesteś pracownikiem fizycznym, zgodnie z badaniem z 2014 roku w Otwórz czasopismo ortopedyczne. Słowo od Verywell Jeśli doznałeś złamania proksymalnej kości ramiennej, możesz skorzystać z wykwalifikowanych usług PT, który pomoże Ci w pełni wyzdrowieć. Rozumiejąc, czego możesz się spodziewać podczas odwyku, możesz mieć wszystkie niezbędne informacje, aby w pełni uczestniczyć w rehabilitacji po złamaniu kości ramiennej i zapewnić sobie jak najlepsze wyzdrowienie. Złamania stawowe poszczególnych stawów kończyny górnej Staw łopatkowo-ramienny – staw kulisty łączy kończynę górną z obręczą barkową. Utworzony jest z panewki stawu znajdującej się w górnym odcinku bocznego brzegu łopatki na jej kącie bocznym, oraz kulistej głowy kości ramiennej. Panewka jest mała i płaska, pogłębiona przez przyczepiający się do jej brzegów obrąbek stawowy, zaś głowa duża i okrągła. Taka budowa zapewnia dużą swobodę ruchów stawu we wszystkich płaszczyznach. Staw otacza torebka stawowa wzmocniona przez więzadło kruczo ramienne i więzadła obrąbkowo- ramienne górne, środkowe i dolne. Torebka jest dodatkowo wzmocniona przez ścięgna mięśni obłego mniejszego, podgrzebieniowego, nadgrzebieniowego i podłopatkowego które dodatkowo zabezpieczają staw tworzą tzw. pierścień rotatorów. Pełny zakres ruchów w tym stawie jest możliwy poprzez współruchy stawów barkowo-obojczykowego, obojczykowo-mostkowego oraz łopatkowo- piersiowego. Złamanie panewki łopatki jest rzadkie występują wokoło 10% złamań łopatki. Do złamania dochodzi najczęściej w wyniku urazów o dużej energii, upadek na wyciągniętą rękę, w wypadkach komunikacyjnych. Występują złamania krawędzi panewki w następstwie uderzenia głowy kości ramiennej w panewkę. Często towarzyszy im zwichnięcie głowy kości ramiennej, złamania poprzeczne lub skośne dolnej połowy panewki, złamania górnej części panewki, biegnące ku górze i obejmujące wyrostek kruczy, złamania poprzeczne biegnące poziomo przez panewkę do przyśrodkowego brzegu panewki, złamania z rozkawałkowaniem powierzchni stawowej. Złamania stawowego końca kości ramiennej stanowią około 4-5% wszystkich złamań. U ludzi młodych do złamań dochodzi w wyniku urazu o dużej energii, w wieku podeszłym w wyniku urazów niskoenergetycznych najczęściej w wyniku upadku. W złamaniach tych głównym problemem jest unaczynienie odłamów kostnych, których uszkodzenie daje ryzyko wystąpienia jałowej martwicy głowy kości ramiennej. W złamaniach czterofragmentowych w większości przypadków dochodzi do przerwania unaczynienia tętniczego głowy. Jednak w niektórych konfiguracjach złamań istnieją śródkostne anastomozy naczyniowe, które pozwalają na wystarczające unaczynienie aby uniknąć martwicy głowy kości ramiennej. W diagnostyce wymagane są zdjęcia rtg w pozycjach a-p, bocznej i pachowej. W zaawansowanych złamaniach tomografia komputerowa. Dokładna ocena radiologiczna pozwala na oszacowanie rokowniczo korzystnych sytuacji pozwalających uniknąć jałowej martwicy głowy: jeżeli odłam obejmujący głowę kości ramiennej rozciągający się po stronie przyśrodkowej na nasadę jest większy niż 8 mm można przypuszczać, że została zachowana tętnica łukowata, która może zapewnić odpowiednie unaczynienie głowy. Innym problemem w tych złamaniach jest zła jakość kości zwłaszcza u pacjentów starszych, co stwarza duży problem w operacyjnej stabilizacji odłamów. Osteoporotyczna głowa kości ramiennej jest pusta w środku i jest porównywana do wydmuszki jajka. W praktyce klinicznej posługujemy się obecnie dwoma podziałami złamań. Klasyfikacja wcześniejsza wg Neera i obecna według AO. Klasyfikacja Neera oparta jest na ilości fragmentów złamania, stąd też wyróżniamy złamania dwu, trzy, czterofragmentowe. Klasyfikacja AO dzieli złamania bliższego końca kości udowej na 3 typu A, B, C. Klasyfikacja Neera pokrywa się z klasyfikacją AO, która jest bardziej precyzyjna, gdzie poszczególne złamania zostały uszeregowane od najprostszych i najlepiej rokujących, aż do najbardziej skomplikowanych o najgorszym rokowaniu. Złamanie typu A obejmuje złamania pozastawowe, jednoogniskowe i odpowiada złamaniu dwufragmentowemu wg Neera, typ B to złamanie pozastawowe tzw. dwuogniskowe i odpowiada złamaniu trójfragmentowemu, typ C obejmuje złamania przechodzące przez szyjkę anatomiczną kości ramiennej, upośledza ono unaczynienie głowy kości ramiennej i nazwane jest już złamaniem stawowym. Odpowiada ona złamaniu czterofragmentowemu wg Neera. Każde ze złamań typu A, B, C posiada grupy oznaczone cyframi 1,2,3, i podgrupy również oznaczone cyframi 1, 2, 3. Złamania typu A: grupa A1 (Ryc. 5a i b) obejmuje złamania guzka większego lub mniejszego, A2 (Ryc. 6a i b) złamania szyjki chirurgicznej z impakcją odłamów w obrębie przynasady, A3 ( i b) złamania szyjki chirurgicznej bez impakcji odłamów w obrębie przynasady. Typ B obejmuje następujące grupy B1 (Ryc. 8a i b) złamanie guzka większego lub mniejszego wraz ze złamaniem szyjki chirurgicznej z impakcją odłamów w obrębie przynasady; B2 (Ryc. 9a i b) obejmuje złamania guzka większego lub mniejszego ze złamania szyjki chirurgicznej bez impakcji odłamów w obrębie przynasady; B3 ( a i b) złamanie pozastawowe, dwuogniskowe z towarzyszącym zwichnięciem w obrębie stawu łopatkowo-ramiennego. Typ C obejmuje grupy C1 (Ryc. 11a i b) złamanie z niewielkim przemieszczeniem głowy kości ramiennej, C2 (Ryc. 12 a i b) złamanie szyjki anatomicznej kości ramiennej z zaznaczonym przemieszczeniem z impakcją odłamów. Złamanie to jest stabilne mimo znacznego stopnia rozkawałkowania odłamów bliższego końca kości ramiennej. C3 (Ryc. 13a i b) złamania ze znacznym przemieszczeniem i zwichnięciem w stawie łopatkowo-ramiennym. Wraz ze złożonością tych złamań wzrasta ryzyko wystąpienia jałowej martwicy głowy kości ramiennej. Powikłania te rzadko występują w złamaniach grupy A1, a praktycznie zawsze w grupie C3. Dokładna ocena pacjenta, jego aktywności połączona z klasyfikacją złamania stanowi podstawę do podjęcia decyzji klinicznych. Inne będzie podejście u osoby starszej mało aktywnej o niewielkich wymaganiach ze złamaniem np. C2 a inne u młodego aktywnego chorego z dużymi oczekiwaniami. I tak zespolenia wewnętrzne nawet te najnowsze płytkowe ze stabilizacją kątową, czy implantami przeznaczonymi do zespoleń bliższego końca kości ramiennej nie sprawdzają się u chorych starszych z osteoporozą, gdzie często dochodzi do destabilizacji zespolenia. Często powodzenie zabiegu zależy od dokładnej rekonstrukcji pierścienia rotatorów, od właściwego położenia guzków w stosunku do siebie i do trzonu kości ramiennej, a kluczem do powodzenia w trudnych złamaniach jest dobra jakość kości.( Tile) Złamanie nasady bliższej kości ramiennej możemy zapisać kość 1, segment 1, typ np. A, grupa 1, podgrupa 1 ( co oznacza nasada bliższa kości ramiennej, złamanie guzka większego lub mniejszego wieloodłamowe z przemieszczeniem. Za złamania bez przemieszczenia uważamy złamania z przemieszczeniem do 1 cm, oraz przemieszczeniem rotacyjnym do 45o. Złamania stawu łokciowego Łokieć jest stawem zawiasowym z jedną osią rotacji, która nie jest prostopadła do długiej osi kończyny, lecz ma około 4-8oodchylenia walgizacyjnego (Ryc. 14a i b). Jest stawem złożonym na który składa się staw łokciowy- ramienny i promieniowo-główkowy. Staw łokciowo-ramienny jest stawem zawiasowo-obrotowym w którym wyrostek łokciowy obraca się na bloczku kości ramiennej. Staw promieniowo- główkowy odpowiada głównie za rotację przedramienia i ma niewielki wpływ na zginanie i prostowanie łokcia. Koniec dalszy kości ramiennej jest spłaszczony i rozszerza się na boki i jest zaokrąglony na końcu. Ten zaokrąglony koniec ma powierzchnie stawowe oraz powierzchnie nie tworzące stawu. Część stawowa tworzy staw z kością łokciowa i promieniową. Część boczna- główka w części przedniej i dolnej jest pokryta chrząstka stawową i tworzy staw z głową kości promieniowej. Bloczek znajduje się przyśrodkowo, jest większy i całkowicie pokryty chrząstką stawową i tworzy staw z kością łokciową. Część kości ramiennej znajdująca się nad bloczkiem tworzy z przodu dół dla wyrostka dziobiastego, z tyłu dół wyrostka łokciowego. Po obu stronach dołów znajdują się kolumny kostne, które mają duże znaczenie w operacyjnym leczenia złamań. Kolumna przyśrodkowa jest większa od bocznej i na przekroju ma kształt trapezu, podczas, gdy mniejsza kolumna boczna na przekroju ma kształt owalny (Ryc. 15). Nadkłykieć przyśrodkowy jest przedłużeniem kolumny przyśrodkowej i na tylnej powierzchni posiada bruzdę dla nerwu łokciowego. Staw łokciowy dzięki swej budowie jest stawem zbornym i stabilnym. Staw ten wzmocniony jest stabilizatorami biernymi do których zaliczamy kompleks więzadeł obocznych przyśrodkowych przyczepiających się na nadkłykciu przyśrodkowym i kompleks więzadeł obocznych bocznych przyczepiających się na nadkłykciu bocznym. Złamania nasady dalszej kości ramiennej dzielimy na złamania proste przynasadowe typu A, częściowo stawowe typu B i skomplikowane całkowicie stawowe typu C. Złamania nadkłykci pozastawowe typu A Złamanie nadkłykcia bocznego rzadko występuje u dorosłych, może wystąpić przy zwichnięciach tylnych i tylno-bocznych stawu łokciowego. Częściej występuje u dzieci, gdzie ulega złamaniu awulsyjnemu i może ulec obrotowi o 180 stopni. Złamania nadkłykcia przyśrodkowego najczęściej występuje u dzieci jako złamanie awulsyjne, ale może wystąpić również u dorosłych jako wynik urazu bezpośredniego Złamania typu B Złamania kłykcia bocznego jest złamaniem stawowym. Szczelina złamania przechodzi na stronę przyśrodkową i obejmuje część bloczka. Wymaga dokładnego nastawienia i zespolenia, aby zapewnić prawidłową funkcję stawu. Złamanie główki kości ramiennej (Ryc. 16a i b) – główka jest zaokrągloną częścią kłykcia bocznego w całości pokryta chrząstką bocznego. Głowa kości promieniowej obraca się na przedniej powierzchni stawowej główki, przy stawie ustawionym w zgięciu. Występuje częściej w wieloodłamowych złamaniach nadkłykciowych niż jako uraz izolowany przy uderzeniu głowy kości promieniowej w główkę kości ramiennej przy zgiętym łokciu. Po złamaniu główka stanowi wolne ciało chrzęstno-kostne w stawie. Wymaga zespolenia przy dużym fragmencie i usunięcia fragmentu małego. Złamania typu C całkowicie stawowe Złamania nadkłykciowe występują w około 4,3o złamań. U osób młodych w wyniku urazu o dużej energii u osób starszych w wyniku upadku na łokieć ustawiony w zgięciu. Występują złamania nadkłykciowe typu T , H, Y z rozkawałkowaniem odłamów lub bez rozkawałkowania ( i b). Mogą współistnieć ze złamaniami kości ramiennej, promieniowej lub łokciowej oraz z urazami innych okolic ciała. Złamania te wymagają leczenia operacyjnego zgodnie z zasadami leczenia złamań stawowych. Złamanie wyrostka łokciowego Łokieć jest podskórną strukturą kostną, przez co jest narażony na urazy, zwłaszcza złamania. Jest szczególnie podatny na uraz bezpośredni, a wszystkie złamania wyrostka łokciowego są złamaniami śródstawowymi. Złamania stawu łokciowo ramiennego z przemieszczeniem stanowią zagrożenie dla stabilności łokcia. Wcięcie bloczkowe kości łokciowej daje właściwą stabilność stawu łokciowo-ramiennemu, a wyrostki łokciowy i dziobiasty zapobiegają zwichnięciu ku przodowi i tyłowi, zaś głowa kości promieniowej służy jako wtórny stabilizator przeciwko naciskowi walgizacyjnemu. Złamanie wyrostka łokciowego występuje z urazu bezpośredniego i wtedy może dojść do wklinowania wyrostka łokciowego w dalszy odcinek kości ramiennej, co może doprowadzić do rozkawałkowania i wgniecenia fragmentu kości. Do urazu pośredniego dochodzi przy upadku na wyciągniętą rękę w połączeniu z silnym skurczem mięśnia trójgłowowego, jest to złamanie awulsyjne. Występuje wtedy zazwyczaj złamanie poprzeczne lub krótkie skośne. Klasyfikację złamania opartą na sposobie leczenia podał Schatzker (Ryc. 18). W klasyfikacji tej wyróżnia złamania poprzeczne (Ryc. 19a i b), poprzeczne z wklinowaniem, skośne, złamania z rozkawałkowaniem (Ryc. 20a i b), skośne dystalne, oraz złamania ze zwichnięciem. Złamaniu temu może towarzyszyć złamanie wyrostka dziobiastego. Złamania wyrostka łokciowego jako złamania stawowe wymagają leczenia, którego celem jest przywrócenie stabilności stawu, jego siły i zakresu ruchów przy minimalnych powikłaniach. Złamanie głowy kości promieniowej Do złamań głowy kości promieniowej dochodzi w większości w wyniku upadku na wyprostowana kończynę górną. Wtedy siła upadku zostaje przeniesiona przez kość promieniowa na staw łokciowy w którym dochodzi do zderzenia głowy kości promieniowej z główka kości ramiennej. Uszkodzeniu może ulec nie tylko głowa kości promieniowej, ale także główka kości ramiennej. Złamanie głowy kości promieniowej może wystąpić również w wyniku działania siły koślawiącej staw łokciowy przy złamaniu wyrostka łokciowego. W tych przypadkach ulega przerwaniu więzadło poboczne przyśrodkowe co prowadzi do całkowitej niestabilności stawu łokciowego. Klasyfikacja złamania Wyróżnia się 3 typy złamań głowy kości promieniowej: Typ I złamanie z rozszczepieniem – powstaje prosty przemieszczony lub nieprzemieszczony odłam z rozszczepienia głowy, Typ II złamanie z wgnieceniem – część głowy i szyjki pozostaje nieuszkodzona, część objęta złamaniem jest odchylona i wgnieciona z różnym stopniem rozkawałkowania. Typ III złamanie ze znacznym rozkawałkowaniem – żadna część głowy czy szyjki nie pozostaje w ciągłości z głównym odłamem. Występuje znaczny stopień rozkawałkowania głowy (Ryc. 21a i b). Wszystkie te złamania wymagają leczenia, którego celem jest zachowanie ruchu zgięcia i wyprostu w stawie łokciowym, supinacji i pronacji przedramienia, a w przypadku złożonych złamań ze zwichnięciem stawu łokciowego zachowanie jego stabilności. Staw promieniowo-nadgarstkowy: Staw promieniowo- nadgarstkowy – zbudowany jest z dalszej nasady kości promieniowej oraz kości nadgarstka a głównie kości łódkowatej i księżycowatej. Powierzchnię stawową dalszego odcinka kości promieniowej tworzą zagłębiona powierzchnia stawowa dla kości łódkowatej ( fossa scaphoidalis), pogłębiona powierzchnia stawowa dla kości księżycowatej ( fossa lunata) i wcięcie esowate dla kości łokciowej ( incisura sigmoidalis). Koniec dalszy kości łokciowej jest pokryty trójkątnym kompleksem włóknisto- chrzęstnym zwanym chrząstką trójkątną (triangular fibrocartilage complex) ( Jest to specjalna struktura składająca się w części ze struktury chrząstnej, w części ze struktury więzadłowej. Przyczepia się ona do wyrostka łokciowego oraz do owalnego zagłębienia u podstawy wyrostka i głowy kości łokciowej. Ten kompleks chrzęstno- więzadłowy wraz z częścią dystalną błoną międzykostnej są najważniejszym pierwotnym stabilizatorem DRUJ ( Distal Radio-Ulnar Joint), zaś głowa kości łokciowej jest jego zwornikiem. Ręka i dystalny odcinek kości promieniowej działają jako jeden twór podczas supinacji i pronacji, wykonując rotację wokół głowy kości łokciowej. To działanie stabilizuje łokciowa grupa więzadeł tzw. trójkątny kompleks włóknisto-chrzęstny. Dalsza powierzchnia stawowa kości promieniowej na zdj. a-p jest nachylona promieniowo średnio 23°, na zdjęciu bocznym nachylona dłoniowo średnio 11°, długość kości promieniowej jest o 12 mm większa od k. łokciowej, zaś wariancja kości łokciowej jest mniejsza od 2mm ( jest to różnica wysokości pomiędzy powierzchnia stawową księżycowatą a dalszą powierzchnia stawową głowy kości łokciowej) ( Ryc. 23 a, b, c). W obrębie dalszego końca kości przedramienia wyróżniamy 3 kolumny ( Rikli, Ragazzoni), co pozwala na rozróżnienie znaczenia poszczególnych struktur anatomicznych dla funkcji nadgarstka (Ryc. 24). Wyróżniamy kolumny: promieniową, pośrodkową i łokciową. Każda z tych kolumn odpowiada za inny ruch w obrębie nadgarstka. Kolumnę promieniową tworzy powierzchnia stawowa końca dalszego kości promieniowej, łączy się z kością łódeczkowata i odpowiada za ruchy abdukcji i addukcji ( zgięcie promieniowe i łokciowe), Kolumna pośrodkowa obejmuje pozostałą część powierzchni stawowej kości promieniowej, łączy się z kością księżycowatą i odpowiada za ruchy zgięcia i wyprostu. Kolumna łokciowa obejmuje koniec dalszy kości łokciowej i odpowiada za ruchy pro i supinacji nadgarstka. W diagnostyce złamań wykorzystujemy zdjęcia radiologiczne a- i boczne dla złamań prostych pozastawowych. Złamania złożone i złamania stawowe wymagają wykonania tomografii komputerowej. Największe obciążenia przenosi kolumna pośrodkowa. Szczególnej uwagi wymagają złamania wgnieceniowe typu die-punch , ze względu na późniejszą funkcję dalszego stawu promieniowo-łokciowego (DRUJ). W stawie promieniowo-garstkowym wyróżniamy złamania (Ryc. 25a, b, c): pozastawowe dalszego końca kości promieniowej typu Collesa, Smitha ( Ryc. 26), oraz złamania śródstawowe: Bartona dłoniowe i grzbietowe ( Ryc. 27), śródstawowe złamanie wyrostka rylcowatego (Ryc. 28), złamanie typu die-punch- wgnieceniowe złamanie powierzchni stawowej dla kości księżycowatej, złamania śródstawowe wieloodłamowe kości promieniowej ze złamaniem kości łokciowej, złamania dużego fragmentu wyrostka rylcowatego k. łokciowej z uszkodzeniem chrząstki trójkątnej (29), złamania kości łódeczkowatej oraz złamania typu Galleazzi ( złamanie 2/3 dalsze kości promieniowej z oderwaniem trójkątnej chrząstki włóknisto chrzęstnej z głowy kości łokciowej i podwichnięciem lub zwichnięciem DRUJ). ( Złamania kości łódeczkowatej Kość łódeczkowata znajduje się w I rzędzie kości nadgarstka i jest ważnym połączeniem między I a II rzędem kości nadgarstka. Łączy się stawowo z dalszym odcinkiem kości promieniowej, kością księżycowatą, główkowatą, wielokątną większą i wielokątną mniejszą. Jest w całości pokryta chrząstką szklistą. Unaczyniona przez dwie gałęzie tętnic grzbietową unaczyniającą ja w 70-80% i brzuszną dająca od 20-30% wewnętrznego unaczynienia. Typowym mechanizmem urazu jest upadek na dłoń z dewiacją promieniową nadgarstka. W tej pozycji kość łódeczkowata uderza w kość promieniową doprowadzając do złamania. W tej pozycji 80% złamań występuje w talii kości łódeczkowatej ( 10-20% w biegunie bliższym, 5% w biegunie dalszym i guzowatości (Ryc. 32a,b) , Ze względu na unaczynienie i brak okostnej złamania trudno się goją i wymagają długiego czasu do wygojenia. Występuje również wiele powikłań w postaci braku zrostu, stawu rzekomego, czy jałowej martwicy kości. W diagnostyce radiologicznej wymagane są zdjęcia celowane na kość łódeczkowatą, oraz tomografia komputerowa. Złamania z przemieszczeniem i niestabilne wymagają leczenia operacyjnego. Złamania bez przemieszczenia można leczyć zachowawczo w przedłużonym unieruchomieniu opatrunkiem gipsowym w specjalnej pozycji. Stawy śródręczno-nadgarstkowe I staw śródręczno- nadgarstkowy Jest to staw siodełkowy, który utworzony jest przez nasadę bliższą I kości śródręcza i kość wielokątną większą. Stabilność stawu zapewnia 5 więzadeł : przednie dłoniowe, tylne skośne, grzbietowe promieniowe i przednie i tylne śródstawowe. Do nasady bliższej po stronie promieniowej przyczepia się ścięgno mięśnia odwodziciela kciuka długiego, przywodziciel kciuka i mięśnie międzykostne. Do złamań stawowych tego stawu zaliczamy złamanie typu Bennetta i Rolanda Złamanie typu Bennetta powstaje podczas upadku na częściowo zgięty kciuk, a kość śródręczna jest obciążona osiowo. W rezultacie dochodzi do złamania części dłoniowo-łokciowej nasady bliższej I kości śródręcza, która pozostaje w stawie ( tzw. fragment stawowy Bennetta) (Ryc. 33). (, podczas gdy pozostała część kości śródręcza przemieszcza się grzbietowo, proksymalnie i promieniowo pociągany przez adductor pollicis i abductor pollicis longus. Złamanie Rolando ma podobny mechanizm urazu i ma różny stopień złamań wieloodłamowych nasady bliższej kciuka, pośród których wyróżnia się fragment dłoniowy, grzbietowy i centralny (Ryc. 34). W tym typie złamania odwodziciel długi kciuka przez pociąganie może przemieszczać zarówno fragment grzbietowy jak i trzon I kości śródręcza. Złamania z przemieszczeniem są zwykle niestabilne i trudne do nastawienia i stabilizacji metodą zamkniętą. Wymagają one leczenia operacyjnego. Złamania stawów międzypaliczkowych bliższych i dalszych są w większości złamaniami awulsyjnymi z przemieszczeniem i wymagają anatomicznego nastawienia i stabilnego zespolenia w zależności od złamania odpowiednimi płytkami, czy samymi śrubami Piśmiennictwo: Schatzker J., Tile M.: Principles of Internal Fixation in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005;3-31 Müller ME, Allgöwer M, Willeneger H.: Manual ofInternal Fixation 3rd edition, Springer Verlag, Berlin Heidelberg, New York 1991. Schatzker J.: Fractures of the Distal End of the Humerus in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005: 103-121 Tile M.: Fractures of the Proximal Humerus in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005:57-89 Schatzker J.: Fractures of the Olecranon in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005: 123-129 Schatzker J.: Fractures of the Radial Head in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005: 131-135 Axelrod Fractures of the Distal Radius in The Rationale of Operative Fracture Care Springer 2005: 167-189

złamanie nasady bliższej kości ramiennej zdjęcia