Leki recepturowe stosowane na trudno gojące się rany. Tweet Udostępnij Udostępnij. Aqua purificata Argenti nitras azotan srebra balsam peruwiański balsam Szostakowskiego Balsamum peruvianum Eucerinum euceryna gojenie ran maść Kocha maść Mikulicza maść na odleżyny Morphini hydrochloridum rany srebro koloidalne. Autor: Patrycja Ciabach. Pies gryzie-pierwsza pomoc. Jeśli to możliwe, czyścić ranę wodą z mydłem (najlepiej środkiem przeciwbakteryjnym) przez około 5 minut. Kolejnym krokiem jest dezynfekcja rany i owinięcie jej bandażem. Następnie jak najszybciej udaj się do lekarza. Jeśli woda i mydło nie są dostępne, ślinę psa należy usunąć z rany i Gojenie rany rozpoczyna się od obkurczenia naczyń krwionośnych wokół rany, co powoduje zatrzymanie wypływu krwi, a brzegi rany zaczynają schodzić się ze sobą. Skóra uruchamia także naturalny proces obronny, oczyszczający ranę z bakterii i martwych tkanek. Maść żywokostowa Gorvita przeznaczona jest do stosowania przy oparzeniach, odmrożeniach, ropniach, czy egzemach. Sprawdza się w przypadku trudno gojących się ran. Maść żywokostowa marki Gorvita jest produktem przeznaczonym do stosowania zewnętrznego. W za U osób z neuropatią dochodzi do osłabienia odczuwania bólu, ucisku, temperatury i wibracji, a głębokie odruchy ścięgniste ulegają obwodowemu zniesieniu.Do zwiększonego ryzyka rozwoju owrzodzeń przyczynia się także zmniejszona potliwość stóp i wysuszenie skóry, przez które skóra ma większa skłonność do pęknięć. W tej kategorii znajdziesz produkty wspomagajace gojenie się ran oraz produkty pomocne w przypadku niewielkich ubytków naskórka, które działają ochronnie i dezynfekująco. Znajdziesz tu również preparaty stosowane ż w lekkich oparzeniach i odmrożeniach. Dostępne w postaci maści, kremów, zasypek, sprayu i płynu na skórę. . Rana utrudnia prawidłowe funkcjonowanie organizmu, dlatego należy zrobić wszystko, by wspomagać jej gojenie. Ważnym elementem wsparcia może być nie tylko właściwa pielęgnacja rany, ale także to, co jemy. Z artykułu dowiesz się, jak na trudno gojące się rany może wpłynąć żywienie i jak możesz zadbać o prawidłową dietę pacjenta z ranami. Skóra ma za zadanie chronić przed wnikaniem w głąb Twojego ciała niekorzystnych czynników, takich jak bakterie czy wirusy. Rana oznacza, że ta pierwsza bariera została przerwana, w związku z czym organizm może być bardziej podatny na zakażenia. Czynniki wpływające na gojenie rany Najlepiej byłoby, gdyby rany wcale się u Ciebie nie pojawiły, ale nie każdej, niestety, da się zapobiec. Jeśli już jednak powstaną, powinieneś uczynić wszystko, by zapewnić jak najszybsze ich gojenie. Przede wszystkim zastanów się, czy nie występują u Ciebie czynniki, które mogą opóźniać gojenie ran czy nawet je uniemożliwiać. jednocześnie występują u Ciebie pewne choroby, np. cukrzyca czy nowotwory złośliwe przyjmujesz leki, np. sterydowe lub immunosupresyjne jesteś w zaawansowanym wieku zmagasz się ze stresem cierpisz na niedożywienie lub niedobory składników odżywczych Nie na wszystko masz wpływ – nie zawsze możesz ograniczyć stres, wyleczyć chorobę czy przestać przyjmować leki. Jeśli zmagasz się z raną, szczególnie przewlekłą, zwróć jednak koniecznie uwagę na sposób żywienia. Sposób żywienia jest niezbędnym składnikiem kompleksowej opieki nad osobą z Badania udowadniają, że odpowiednia dieta po operacji, może mieć, bardzo istotny wpływ na szybsze zagojenie rany chirurgicznej Dieta a gojenie rany Pewnie nawet nie zastanawiałeś się, jak skomplikowany jest proces gojenia rany – w Twoim organizmie musi powstać wiele nowych białek, zadziałać musi wiele substancji ( enzymów) i od podstaw zbudowane muszą zostać liczne nowe komórki. Wymaga to sporych nakładów energii, a dodatkowo w okolicy rany muszą się znaleźć niezbędne substancje budulcowe. Energia Węglowodany, które znajdziesz głównie w przetworach zbożowych i owocach oraz dobre tłuszcze (np. z olejów roślinnych, orzechów, pestek, nasion) dostarczą niezbędnej energii. Białko Białko pełni w organizmie funkcje budulcowe. Kiedy zmagasz się z raną, zapotrzebowanie na nie znacznie wzrasta. W diecie uwzględniaj większą ilość produktów wysokobiałkowych, szczególnie pochodzenia zwierzęcego, jak: mięso, ryby, jaja, przetwory mleczne. Dostarczą Ci one pełnowartościowego białka, które najlepiej może zostać wykorzystane przez Twój organizm. Osoba o masie ciała 70 kg, u której wystąpiła odleżyna może każdego dnia potrzebować nawet 105 g białka Nukleotydy i arginina Rana osłabia ochronę organizmu przed czynnikami zewnętrznymi, a w badaniach zaobserwowano, że nukleotydy i arginina mogą korzystnie wpływać na układ Kwasy tłuszczowe omega-3 Rana często wiąże się z powstawaniem stanu zapalnego, a kwasy tłuszczowe omega-3 wykazują działanie Kwasy tłuszczowe omega-3: DHA i EPA zawarte są głównie w tłustych rybach morskich, jak łosoś, śledź czy makrela. Witamina C Witamina C korzystnie wpływa na funkcjonowanie układu odpornościowego. Witamina C w dużych ilościach występuje w surowych warzywach i owocach (np. papryka, nać pietruszki, brokuły, porzeczki, truskawki) Witaminy z grupy B Przeciwutleniacze witamina A, zawarta w marchwi , natce pietruszki, szczypiorku, papryce, morelach witamina E, której źródłem są oleje roślinne i orzechy Ile białka i energii potrzebujesz, jeśli zmagasz się z raną? Jeśli występują u Ciebie trudno gojące się rany, a obawiasz się, że możesz nie dostarczać swojemu organizmowi odpowiednich ilości energii, białka i pozostałych ważnych składników odżywczych, rozważ włączenie do diety preparatów odżywczych dobranych indywidualnie do Twoich potrzeb. U osób, które zmagają się z ranami korzystne mogą być preparaty odżywcze wysokobiałkowe, np. Resource Protein lub wysokoenergetyczne np. Resource Pamiętaj, że powyższe preparaty należy stosować pod kontrolą lekarza. Immunożywienie - tak określane są preparaty odżywcze zawierające argininę, kwasy tłuszczowe omega-3 oraz nukleotydy, czyli składniki istotne dla pacjentów z trudno gojącymi się ranami. Tylko jeden preparat odżywczy zawiera te wszystkie 3 składniki. To doustna kompletna dieta w płynie Impact Oral. Zmagasz się z odleżyną? Korzystne może być u Ciebie przyjmowanie 1-2 opakowań Impact Oral dziennie aż do momentu zagojenia rany. Pamiętaj, że zarówno produkty z linii Resource jak i Impact Oral powinny być stosowane pod kontrolą lekarza. Fot. medforumDoświadczenia w laboratoriumW przypadku skaleczeń, zmian na skórze czy gan każdy z nas udaje się do apteki w celu zakupienia preparatu, który pomoże w ich gojeniu się. Nie zdajemy sobie sprawy z faktu, iż na naszych łąkach czy w ogródkach dostępne są rośliny, które mogą nam w tym które wykazują leczniczy wpływ na nasza skórę są miedzy innymi:babka lancetowata, która zawiera w swych liściach aukubinę o działaniu podobnym do antybiotyku. Zawiera ona także krzem, cynk, żelazo oraz bor. Warto wspomnieć tutaj także o witaminach A, K oraz Cżyworódka pierzasta używana jest w leczeniu różnych chorób skórnych. Stosowana jest na zmiany zewnętrzne ale jej sok może być także pityaloes wykorzystywany jest do leczenia trudno gojących się ranrokitnik bardzo często używany jest w kosmetyce oraz chwili obecnej dostępnych jest bardzo dużo roślin, które stosowane są w leczeniu różnego rodzaju zmian skórnych w osób w różnym www źródła:Tagi: rosliny stosowane do gojenia zmian na skórze, zmiany skórne, rany na skórze Różne oblicza siarki Leczenie żylaków - zabieg ablacji parą wodną Nadmierne pocenie się - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie Nadmierna potliwość - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie Pedicure idealny Wykwity skórne - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie Pandemia koronawirusa a wyjazdy turystyczne – jak hotele dbają o nasze bezpieczeństwo? Opalanie i dziurawiec – czy to dobre połączenie? Pielęgnacja skóry atopowej Odbudowa komórkowa zimą Trudno gojące się rany potrafią niejednokrotnie przysporzyć sporo kłopotów zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Wyglądają nieestetycznie, często swędzą bądź utrzymują się zdecydowanie za długo. Jak sobie z nimi radzić? Czym jest rana i na czym polega proces gojenia? Najprościej ujmując, rana to przerwanie ciągłości zewnętrznej powłoki skóry. Może wystąpić wskutek otarcia, kłucia, różnych skaleczeń i od głębokości rany zależy, jak będzie wyglądało jej gojenie. Przerwanie ciągłości tkanek powoduje w naszych organizmach szereg procesów, które mają na celu ochronę przed zakażeniem oraz produkcję komórek, które zasklepią ranę. Można je podzielić na cztery fazy. Gojenie zaczyna się od stanu zapalnego, w trakcie którego organizm niejako organizuje swoją obronę w postaci granulocytów i przeciwciał. Następnie, w czasie fazy wytwórczej następuje produkcja tak istotnego dla zasklepienia rany kolagenu. Po tym dochodzi do obkurczenia, a finalnie do przebudowy rany, a więc działań związanych z fibroblastami i tworzeniu włókien kolagenowych. Sprawdźmy, co może nam pomóc na trudno gojące się rany. Działania zewnętrzne Przede wszystkim musimy zadbać o to, aby powierzchnia rany była odkażona. Jeśli z jakiegoś powodu nie mamy dostępu do środków czyszczących, ewentualne zakażenie jesteśmy w stanie rozpoznać po: zaczerwienieniu skóry, wydobywającej się ropie lub czerwonej prędze. Najlepiej ranę przemyć solą fizjologiczną, nigdy preparatami z alkoholem – w ostateczności zimną wodą, ale nie pod zbyt wysokim ciśnieniem (można również zastosować roztwory wodne, takie jak lugola). Jeśli wystąpiły zanieczyszczenia, w szczególności styczności z ziemią, poza oczyszczeniem należy skonsultować się z lekarzem w sprawie ewentualnej szczepionki na tężec, jeśli od ostatniej dawki minęło 10 lat. Co ważne, nie możemy całkowicie wysuszyć zranionego miejsca, ponieważ do odbudowy tkanek nasz organizm potrzebuje wilgotnego środowiska. Stąd używamy plastrów lub specjalnych plastrów silikonowych. Warto mieć je zawsze ze sobą, szczególnie podczas zabaw z dziećmi. Wówczas plaster z ulubioną postacią pomoże malcowi szybciej zapomnieć o bólu. Preparaty na urazy Niezbędne w każdej apteczce sterylne materiały opatrunkowe - gazy, bandaże i plastry - po które sięgniemy w przypadku skaleczeń, czy zranień. Witaminy Chociaż powszechnie kojarzymy witaminę C z odpornością i preparatami na przeziębienie i grypę, to ma ona kluczowe znaczenie także w procesach skórnych. Kwas askorbinowy wymienia się w grupie związków uczestniczących w tworzeniu kolagenu. Warto więc w trakcie gojenia spożywać produkty spożywcze z witaminą C lub sięgnąć po suplementy, niejednokrotnie występujące z kolagenem. Równie istotne podczas gojenia są witaminy E oraz A. Niedobór pierwszej z nich odpowiada za niedokrwistość, a brak witaminy A oznacza problemy z produkcją wspomnianego kolagenu. Obie witaminy również można suplementować. Naturalne sposoby na trudno gojące się rany Poza plastrami i dostępnymi żelami istnieją naturalne sposoby na przyśpieszenie gojenia. Działania bakteriobójcze niektórych roślin były znane już od starożytności, dlatego możemy skorzystać z właściwości cebuli czy kapusty. Pomóc może również miód. Tymczasem na przyśpieszenie gojenia skuteczność wykazano w przypadku aloesu, mniszka lekarskiego oraz babki lancetowatej. Ziołolecznictwo sugeruje także nacieranie skrzypem polnym, a trudno gojące się rany nie będą już problemem. Trudno gojące się rany pooperacyjne stanowią istotny problem kliniczny zarówno dla pacjenta, jak i lekarza. Wiążą się przede wszystkim z obniżeniem jakości życia chorego. Mogą także skutkować powikłaniami ogólnoustrojowymi groźnymi dla życia pacjenta. Do najczęstszych powikłań związanych z ranami pooperacyjnymi zalicza się: infekcję ran, rozejście się brzegów rany oraz powstanie nieprawidłowej tkanki bliznowatej. Wymienia się wiele czynników związanych z pacjentem i samym zabiegiem operacyjnym wpływających na proces gojenia. Należy podkreślić, że proces pielęgnacji rany i zapobiegania powikłaniom rozpoczyna się jeszcze przed operacją i wykonaniem chirurgicznego cięcia. Dotyczy to z jednej strony planowania odpowiedniego dostępu, linii cięć oraz zszywania tkanek, ale także wyrównywania zaburzeń gospodarki ustrojowej pacjenta mogących utrudniać późniejsze gojenie się ran. W okresie pooperacyjnym kluczowa jest rola antyseptyki, prawidłowej pielęgnacji rany i stosowania odpowiednich opatrunków i preparatów. W przypadku nieprawidłowego gojenia się rany istotna jest szybka diagnostyka i w razie potrzeby wdrożenie odpowiedniego leczenia. Nieprawidłowo gojące się rany stanowią nie tylko problem estetyczny, ale w niektórych przypadkach mogą stanowić zagrożenie dla życia pacjenta. R e k l a m aPOLECAMY Gojenie rany można zdefiniować jako szereg procesów, w wyniku których dochodzi do zagojenia/regeneracji narządu lub tkanki wynikającego z choroby lub urazu. Każda ingerencja chirurgiczna związana jest z jatrogennym uszkodzeniem tkanek, a w związku z tym z następującymi później procesami gojenia. Trudno gojące się rany pooperacyjne stanowią istotny problem kliniczny zarówno dla pacjenta, jak i lekarza. Wiążą się przede wszystkim z obniżeniem jakości życia chorego oraz mogą skutkować powikłaniami ogólnoustrojowymi groźnymi dla życia pacjenta. Są również problemem z punktu widzenia ekonomicznych obciążeń dla szpitala i systemu opieki zdrowotnej [1]. Do ran trudno gojących się zaliczają się rany, które nie goją się w wyniku rychłozrostu lub poprzez ziarninowanie, a w procesie gojenia występują powikłania powodujące opóźnienie lub uniemożliwienie gojenia się rany. Do najczęściej występujących powikłań związanych z gojeniem się ran zaliczają się infekcje, rozejście się rany oraz powstanie nieprawidłowych blizn. Istnieje wiele czynników związanych z pacjentem oraz niezależnych od pacjenta, które istotnie wpływają na procesy gojenia się ran pooperacyjnych. Jedną z istotnych przyczyn opóźnienia gojenia ran są czynniki mikrobiologiczne. Prawidłowa pielęgnacja rany, szczególnie w okresie pooperacyjnym, jest kluczowa dla prawidłowego gojenia [2, 3]. Dokładny opis czynników ryzyka wpływających na powikłane gojenie się ran zostanie przedstawiony w dalszej części artykułu. Najczęściej występujące objawy związane z gojeniem się ran pooperacyjnych to miejscowy stan zapalny prezentujący się w postaci bólu, obrzęku, zaczerwienienia oraz zwiększonego ucieplenia. W przypadku miejscowej lokalizacji zmian, krótkiego okresu trwania oraz braku reakcji ogólnoustrojowej nie są one niepokojące. Stanowią naturalny element zachodzących procesów gojenia. Jeśli wyżej wspomniane objawy nie ustępują po kilku dniach, współistnieje wysoka gorączka i pojawiają się objawy ogólnoustrojowe, można podejrzewać wczesną infekcję miejsca operowanego. Należy także zwracać uwagę na obecność i charakter ewentualnego wycieku treści z rany. Wymaga to wdrożenia rozszerzonej diagnostyki oraz leczenia.\ Fizjologia gojenia się rany Wyróżnia się trzy główne fazy gojenia ran: fazę zapalną, proliferacji oraz remodelingu. Część autorów wymienia także fazy naskórkowania, angiogenezy oraz formowania się blizny [4]. Faza zapalna powstaje na skutek uszkodzenia naczyń krwionośnych, aktywacji kaskady krzepnięcia oraz napływu różnych komórek uczestniczących w procesach gojenia [5]. Zalicza się do nich leukocyty, cytokiny i chemokiny. Po ok. 4–5 dniach od uszkodzenia rozpoczyna się faza proliferacji. Ważną pulą komórek odpowiedzialną za przejście z fazy zapalnej do proliferacyjnej są makrofagi [4]. W fazie proliferacyjnej kluczową rolę odgrywają fibroblasty, które zastępują fibrynę włóknami kolagenowymi. Kolejnym etapem jest naskórkowanie, które zgodnie z szacunkami u człowieka odpowiada za zamknięcie ok. 80% rany [4]. Faza remodelingu obserwowana jest po ok. 3 tygodniach od urazu tkanek. Charakteryzuje się zamknięciem naczyń krwionośnych, zmniejszeniem liczby fibroblastów w porównaniu do poprzednich etapów oraz wzmacnianiem struktury włókien kolagenowych. Procesy produkcji i degradacji kolagenu oraz formowanie ostatecznej blizny mogą trwać nawet do 6 miesięcy od urazu. Kolagen typu III jest głównym typem kolagenu występującym w gojących się ranach. W ostatecznie uformowanej bliźnie nie są obecne elastyczne włókna kolagenowe, co może tłumaczyć brak elastyczności blizn [5]. Zgodnie z danymi za powstawanie blizn hipertroficznych oraz keloidów odpowiada nadmierne gromadzenie się kolagenu. W bliźnie hipertroficznej stosunek włókien kolagenowych jest ok. trzch razy wyższy niż w zdrowej skórze, natomiast w keloidzie może być aż o 20 razy wyższy [6]. Czynniki wpływające na gojenie się rany Wiele czynników wpływa na proces gojenia się rany. Czynniki ryzyka wystąpienia powikłań można podzielić na związane z pacjentem, z samym zabiegiem operacyjnym oraz mieszane. Wśród czynników związanych z pacjentem wymienia się głównie choroby przewlekłe a priori negatywnie wpływające na gojenie, takie jak cukrzyca czy niedożywienie. Istotna jest także współpraca pacjenta i stosowanie się do zaleceń dotyczących pielęgnacji rany. Czynniki związane z zabiegiem operacyjnym to lokalizacja rany (słabe ukrwienie okolicy operowanej skutecznie opóźnia procesy gojenia), prawidłowa aseptyka przy zabiegu, odpowiednia profilaktyka antybiotykowa. Sposób chirurgicznego zamknięcia rany jest uzależniony od wielu czynników. Wśród najważniejszych wymienia się lokalizację rany, rodzaj operacji, ryzyko infekcji oraz prawdopodobieństwo powstawania zbiorników płynowych. Do czynników okołooperacyjnych wpływających na gojenie się ran zalicza się: rodzaj cięcia, utrzymanie prawidłowej hemostazy śródoperacyjnej oraz ścisłe przestrzeganie zasad antyseptyki. Istotne jest stosowanie dostępów operacyjnych redukujących napięcie tkanek [7]. Sugeruje się wykonywanie cięcia skórnego wzdłuż linii zmniejszonego napięcia, tj. linii Langera lub linii zmniejszonego napięcia skórnego. Nieprawidłowe nacięcia skóry są jedną z przyczyn powstawania blizn hipertroficznych i keloidów. Istotnym czynnikiem rokowniczym co do późniejszego prowadzenia ran jest technika operacyjna. Wskazane jest kierowanie się zasadą 5A, tj.: zachowanie aseptyki (asepsis), unikanie nadmiernego napięcia (absence of tension), prawidłowe zbliżenie brzegów rany (accurate approximation), unikanie ostrych krawędzi (avoidance of raw surface), atraumatyczne zszycie rany (atraumatic tissue handling). Podczas zszywania rany należy pamiętać, że szwy skórne mają zbliżyć brzegi rany do siebie bez wytwarzania nadmiernego napięcia w obrębie brzegów ran [7]. Do czynników związanych z pacjentem w aspekcie rokowania gojenia się rany zalicza się wiek, przynależność etniczną, lokalizację rany i mechanizm urazu [8]. W przypadku obecności chorób współistniejących u chorych z trudno gojącą się raną istotnym elementem terapii jest odpowiednia kontrola choroby podstawowej. U pacjentów z cukrzycą należy dążyć do utrzymania prawidłowej glikemii. U chorych niedożywionych, w szczególności z niedoborami białkowymi, ważna jest suplementacja składników odżywczych. Należy podkreślić, że kluczem do uzyskania prawidłowo zagojonej rany jest odpowiednie postępowanie z nią w okresie okołooperacyjnym i bezpośrednim pooperacyjnym. Poza stosowaniem optymalnej techniki operacyjnej istotne jest zmniejszanie napięcia tkanek i skóry okolicy rany oraz utrzymanie odpowiedniego nawodnienia tkanek. Najczęstsze powikłania w gojeniu się ran pooperacyjnych Infekcje ran pooperacyjnych Jednym z najcięższych powikłań są infekcje ran pooperacyjnych. Większość ran, zarówno przewlekłych, ostrych urazowych, jak i operacyjnych, jest w pewnym stopniu zanieczyszczona mikrobiologicznie. W zależności od zaawansowania kontaminacji, mogą pojawiać się powikłania, takie jak opóźnione gojenie, rozwój miejscowej lub ogólnoustrojowej infekcji, w skrajnych przypadkach powikłanej sepsą. W chirurgii ogólnej i orto- pedycznej standardowo stosowana jest profilaktyka okołooperacyjna antybiotykowa. Najczęściej stosuje się cefalosporyny II generacji. W wyjątkowych przypadkach (uczulenia) można stosować wankomycynę lub inne antybiotyki. W przypadku infekcji rany pooperacyjnej istotne jest pobranie posiewu przed włączeniem odpowiedniego leczenia w celu uzyskania drobnoustroju oraz leczenie zgodnie z wynikiem antybiogramu. W zależności od drobnoustroju, rozległości rany i stanu ogólnego pacjenta można stosować antybiotykoterapię doustną lub dożylną. Rozejście się rany pooperacyjnej Kolejnym powikłaniem jest rozejście się rany. W przypadku, gdy dotyczy ono powierzchownych warstw, takich jak skóra czy tkanka podskórna, zazwyczaj skutecznym postępowaniem jest chirurgiczne opracowanie rany – oczyszczenie jej z tkanek martwiczych i ponowne zbliżenie do siebie brzegów rany szwami. Powikłanie to jest szczególnie niebezpieczne w przypadku rozejścia się tkanek położonych głęboko, np. przy zespoleniach pętli jelitowych czy naczyń. Jeśli wystąpi, konieczne może być wykonanie operacji rewizyjnej na bloku operacyjnym i ponowne zespolenie. Nieprawidłowo wygojone rany – blizny hipertroficzne, keloidy Blizna może być źródłem problemów natury estetycznej, ale także fizykalnej, psychologicznej oraz socjologicznej [9]. Wśród objawów klinicznych wymienia się zwiększone napięcie przylegających tkanek, sztywność, przewlekłe dolegliwości bólowe, swędzenie oraz uczucie tkliwości [9, 10]. Do problemów natury psychologiczno-socjologicznej należy obniżenie własnej samooceny. Nieestetyczne blizny często mogą powodować dyskryminację przez otoczenie, co wtórnie prowadzi do zaniechania codziennych aktywności, depresji czy stanów lękowych [9]. Do najczęściej występujących niekorzystnych następstw formowania się tkanki bliznowatej zalicza się blizny atroficzne, hipertroficzne oraz keloidy [11]. Do powstania blizny mogą predysponować czynniki genetyczne, ale także nieprawidłowa pielęgnacja rany w okresie pooperacyjnym. Pielęgnacja rany pooperacyjnej W procesie leczenia ran kluczowe są pierwsze dni po operacji i prawidłowa pielęgnacja. Poprzez prawidłową pielęgnację rozumie się częstą zmianę opatrunków (co 1–2 dni), w razie potrzeby oczyszczanie rany oraz stosowanie antyseptyki. Obecnie dostępnych jest wiele środków antyseptycznych. Do zalet miejscowego stosowania środków antyseptycznych zaliczają się: wysoka skuteczność miejscowa, niewielki stopień działań i powikłań ogólnoustrojowych oraz niskie ryzyko rozwijania się oporności drobnoustrojów na stosowane środki [12]. Zgodnie z definicją środki antyseptyczne mają potencjał do zabijania, hamowania proliferacji i zmniejszania liczby mikroorganizmów [13]. Rodzaj zastosowanego środka antyseptycznego powinien być dostosowany do etapu gojenia się rany oraz jej charakteru. Każda zmiana opatrunku powinna odbywać się z zachowaniem podstawowych zasad antyseptyki. Po dwóch tygodniach leczenia, w przypadku braku efektu terapeutycznego, należy rozważyć zmianę środków antyseptycznych i stosowanych opatrunków [14]. Poza antyseptykami kluczowymi w procesie oczyszczania rany dostępnych jest wiele opatrunków i środków wspomagających i stymulujących prawidłowe gojenie się ran pooperacyjnych. Szerokie zastosowanie znajdują preparaty silikonowe, opatrunki z jonami srebra, hydrożele. Zgodnie z piśmiennictwem preparaty silikonowe są szczególnie polecane w przypadku leczenia i profilaktyki powstawania nieprawidłowych blizn pooperacyjnych [15]. Zastosowanie znajdują także liczne preparaty pochodzenia naturalnego, takie jak rafinowana żywica świerku norweskiego [16]. Zgodnie z danymi ma ona szerokie działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, a jej mechanizm działania polega głównie na hamowaniu IL-1β (interleukina 1 beta), MMP-3 (matrix metalloproteinase-3) oraz TNF (tumor necrosis factor α) [16–18]. Wyciąg z rafinowanej żywicy świerku norweskiego znajduje zastosowanie w przypadku leczenia ran pooperacyjnych, ale także ostrych urazowych, przewlekłych oraz owrzodzeń [16]. W przypadku pojawiania się tkanek martwiczych wskazane jest wykonywanie nekrektomii przez chirurga. Tylko żywa, unaczyniona tkanka rokuje prawidłowym zagojeniem się. Niektóre trudno gojące się rany ze stałym wyciekiem treści, np. ropnej, wymagają założenia opatrunków podciśnieniowych typu VAC. Podsumowanie Odpowiednie leczenie ran i profilaktyka ich wystąpienia jest istotnym wyzwaniem współczesnej medycyny. Nieprawidłowo zagojone rany stanowią problem dla lekarza i pacjenta. Obecnie dostępnych jest wiele środków ułatwiających prowadzenie skutecznego leczenia i pielęgnacji ran pooperacyjnych. Zarówno w profilaktyce, jak i leczeniu istotna jest rola antyseptyki, w związku z czym stosowanie preparatów antyseptycznych należy rozważyć w przypadku pielęgnacji każdej rany. Warto podkreślić, że proces pielęgnacji rany rozpoczyna się jeszcze przed operacją i wykonaniem chirurgicznego cięcia. Dotyczy to z jednej strony planowania dostępu, linii cięć oraz zszywania tkanek, ale także wyrównywania zaburzeń gospodarki ustrojowej pacjenta mogących utrudniać późniejsze gojenie się ran. Istotne jest kompleksowe podejście do ran pooperacyjnych poprzez prawidłową ich pielęgnację, oczyszczanie, a w razie konieczności reoperację czy antybiotykoterapię. Nieprawidłowo gojące się rany stanowią nie tylko problem estetyczny, ale w niektórych przypadkach mogą być zagrożeniem dla życia pacjenta. Piśmiennictwo Kerr A., Guest Vowden P. i wsp. NHS generic project: response from the wound care community. Br J Nurs. 2015: 24 (22): 1150–5. Vermeulen H., Westerbos Ubbink Benefit and harm of iodine in wound care: a systematic review. J Hosp Infect. 2010: 76 (3): 191–9. Gottrup F., Apelqvist J., Bjansholt T. i wsp. Antimicrobials and Non-healing Wounds Evidence, controversies and suggestions. J Wound Care. 2013: 22 (Suppl): S1–S92. Sorg H., Tilkorn Hager S. i wsp. Skin Wound Healing: An Update on the Current Knowledge and Concepts. Eur Surg Res. 2017: 58 (1–2): 81–94. Son D., Harijan A. Overview of surgical scar prevention and management. J Korean Med Sci. 2014: 29 (6): 751–7. Tejiram S., Zhang J., Travis i wsp. Compression therapy affects collagen type balance in hypertrophic scar. J Surg Res. 2016: 201 (2): 299–305. Larson Longaker Lorenz Scarless fetal wound healing: a basic science review. Plast Reconstr Surg. 2010; 126 (4): 1172–80. Ibrahim A., Chalhoub 5-fu for problematic scarring: a review of the literature. Ann Burns Fire Disasters. 2018: 31 (2): 133–7. Monstrey S., Middelkoop E., Vranckx i wsp. Updated scar management practical guidelines: non-invasive and invasive measures. J Plast Reconstr Aesthet Surg. 2014: 67 (8): 1017–25. Van Loey Bremer M., Faber i wsp. Itching following burns: epidemiology and predictors. Br J Dermatol. 2008: 158 (1): 95–100. Lupton Alster Laser scar revision. Dermatol Clin. 2002: 20 (1): 55–65. Punjataewakupt A., Napavichayanun S., Aramwit P. The downside of antimicrobial agents for wound healing. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2019: 38 (1): 39–54. Atiyeh Dibo Hayek Wound cleansing, topical antiseptics and wound healing. Int Wound J. 2009: 6 (6): 420–30. Kramer A., Dissemond J., Kim S. i wsp. Consensus on Wound Antisepsis: Update 2018. Skin Pharmacol Physiol. 2018: 31 (1): 28–58. Mustoe Evolution of silicone therapy and mechanism of action in scar management. Aesthetic Plast Surg. 2008: 32 (1): 82–92. Jokinen Sipponen A. Refined Spruce Resin to Treat Chronic Wounds: Rebirth of an Old Folkloristic Therapy. Adv Wound Care (New Rochelle). 2016: 5 (5): 198–207. Sipponen A., Laitinen K. Antimicrobial properties of natural coniferous rosin in the European Pharmacopoeia challenge test. APMIS. 2011: 119 (10): 720–4. Rautio M., Sipponen A., Lohi J. i wsp. In vitro fungistatic effects of natural coniferous resin from Norway spruce (Picea abies). Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2012: 31 (8): 1783–9. Wiosna to czas, kiedy warto zadbać o organizm, który w okresie zimowym na skutek monotonnej, ubogiej w warzywa i owoce diety mógł nie otrzymywać odpowiedniej ilości witamin i składników mineralnych. Jest to szczególnie ważne, jeśli dokuczają nam trudno gojące się rany lub wybieramy się na planowaną operację. Poniżej znajdziesz informacje, jakie składniki odżywcze są kluczowe w procesie gojenia ran. Kiedy rana zaczyna się goić? Już w momencie jej powstania. Oczywiście cały proces regeneracji składa się z kilku etapów i może trwać od kilku dni do nawet kilku lat. Jak szybko zagoi się nasza rana? Nie ma na to pytanie jednej odpowiedzi. Zależy to od wielu czynników, takich jak nasz wiek, stan zdrowia, sposób w jaki pielęgnujemy ranę, a także od tego, czy przyjmujemy leki bądź cierpimy na choroby wpływające na gojenie ran, np. cukrzycę. Na szybkość gojenia rany wpływa także to, jak się odżywiamy, a na ten element mamy znaczny wpływ. Nasz jadłospis jest tak ważny, ponieważ to z żywnością musimy dostarczyć sobie wszystkich składników, których nasze ciało potrzebuje do regeneracji. Jeśli nasze menu jest ubogie, dokucza nam brak apetytu, jemy mało, a masa ciała zmniejsza się, możemy być zagrożeni niedoborami i niedożywieniem. Osłabiony organizm jest z kolei narażony nie tylko na spowolnienie procesów gojenia, ale także na powstawanie ran przewlekłych. Swojej diecie warto przyjrzeć się także przed planowanym zabiegiem chirurgicznym – tak, aby zrobić wszystko by nie pojawiły się trudno gojące się rany po operacji. Białko na trudno gojące się rany Podstawowym składnikiem, którego potrzebuje organizm człowieka do regeneracji swoich tkanek jest białko, stanowiące główny materiał budulcowy. Jest ono konieczne także do prawidłowego działania układu odpornościowego. Z tej przyczyny osoby zmagające się z odleżyną, a także osoby w okresie okołooperacyjnym, powinny zwiększyć ilość białka w swojej diecie. Jego dobrym źródłem są jaja, chude mięso, ryby, a także mleko i produkty mleczne. Ponadto nasiona roślin strączkowych, kasze i orzechy. Nie może ich zatem zabraknąć w codziennym jadłospisie. Rany trudno gojące się, a witaminy i składniki mineralne Na proces gojenia ran wpływają także witaminy, witamina C niezbędna w syntezie kolagenu i funkcjonowaniu układu odpornościowego, a także witamina E pełniąca rolę przeciwutleniacza. Źródłem witaminy C są owoce i warzywa, a szczególnie pomidory, czerwona papryka, truskawki, natka pietruszki i czarna porzeczka. Witaminę E można znaleźć natomiast w olejach roślinnych i orzechach. Orzechy, obok mięsa i produktów pełnoziarnistych, to także źródło cynku niezbędnego w procesie tworzenia białek organizmu człowieka, a tym samym gojenia rany. Obok białka, witamin i składników mineralnych w walce z trudno gojącą raną pomocne będą również kwasy tłuszczowe omega-3, które wykazują działanie przeciwzapalne. Ich źródłem są ryby, a także oleje roślinne (np. lniany, rzepakowy), a także orzechy (np. włoskie). Kiedy potrzebne jest dodatkowe wsparcie U osób niedożywionych lub zagrożonych niedożywieniem w okresie okołooperacyjnym czy zmagających się z trudno gojącą raną, tradycyjna dieta może okazać się niestety niewystarczająca, aby zaspokoić potrzeby ich organizmu związane z regeneracją. W tych przypadkach warto przedyskutować z lekarzem możliwość wprowadzenia do diety doustnych preparatów odżywczych. Powinny one dostarczać cennego białka, a jeśli to możliwe także immunoskładników takich jak arginina, nukleotydy i kwasy tłuszczowe omega-3. Preparaty tego typu (np. Impact Oral) są polecane przez Europejskie Towarzystwo Żywienia Klinicznego i Metabolizmu (ESPEN) w okresie okołooperacyjnym przy dużych zabiegach chirurgicznych z powodu nowotworu. Żywność specjalnego przeznaczenia medycznego. Stosować pod kontrolą lekarza. Impact Oral: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia lub ryzyku niedożywienia u pacjentów chirurgicznych w okresie okołooperacyjnym.

trudno gojące się rany domowe sposoby forum